Sex, Drugs & Rock'N'Roll: Welcome To The Jungle

        Perry głosi:

No, dziś nieco krócej, ale serio nie mam zbytnio czasu się z tym bawić.
Dzięki za komentarze.
Witam mojego wiernego czytelnika - Faith!
Jednak rozdział z dedykacją dla Lili.
I tradycyjnie - nie ruszym bez opinii, chuje!

2. Welcome To The Jungle

 - Hej, młoda, wszystko okej?

Pytanie dochodziło z bliska, więc Debbie powoli otworzyła oczy. Głowa nieźle ją bolała, a dookoła panowała ciemność. Głośno przełknęła ślinę i odchrząknęła. Czyżby kolejna z nocnych libacji? Ktoś usiadł obok, a dziewczyna dostrzegła kątem oka zarys kogoś, kto miał rude włosy. Przecież nie znam żadnych rudzielców!, pomyślała, ale zaraz przypomniała sobie, że nie jest już w Cleveland i nie ma pięciu lat tylko siedemnaście. Przyjechała też do brata do Hollywood. Skrzywiła się z niesmakiem, domyślając się, kto jest jej towarzyszem. Była potwornie słaba, ale i tak delikatnie uniosła głowę, próbując wstać.

- A... Axl... - mruknęła cicho. - Co tu się do chuja dzieje? - wycharczała, ignorując potworny ból głowy. 

- Zasnęłaś na samochodzie, a chciałem jechać z tą... No, chyba się nazywa Brenda do Hellhouse, ale jak leżałaś na dachu to twoim zdaniem, co miałem zrobić? Wciągnąłem cię do środka i przywlekłem tutaj - rzucił bez wyrazu, pomagając jej wstać. Oparł ją twardo o coś co przypominało szafę, po czym odwrócił się na pięcie. Przed tym jak wyszedł z pokoju, Debbie rzuciła jeszcze w jego stronę:

- A gdzie jest reszta?

- W Roxy, a gdzie niby mają być? - burknął jakby zadawała banalnie proste pytanie i zniknął na piętrze.

***

- Żyrafo pierdolona! Oddaj mi fajki!

Pomimo głośno puszczonego Lick It Up wrzask Stevena słychać było chyba w całym Hollywood. Widać wyraźnie się wkurwił. Duff tymczasem stał z wysoko uniesioną ręką, w której trzymał czerwone Mallboro, a Popcorn śmiesznie podskakiwał, usiłując złapać przynajmniej rożek opakowania fajek, by je wyrwać. Skakał na marne. Biedak się tylko zmęczył. Duff wyraźnie rozbawiony sytuacją, zaczął biegać z fajkami w ręku po całym barze. Oczywiście Steven ruszył za nim. Slash siedział przy stole razem z zaćpanym Izzy'm i obserwował dwójkę tlenionych blondynów z miną cierpiętnika.

- Życie to bagno - mruknął nagle ni z tego ni z owego Izzy. Slash obrzucił go długim spojrzeniem. Czarny miewał filozoficzne ekstazy, ale zawsze po jakimś specjalnym towarze.

- Kurwa, stary co ty ćpałeś?

- Głupie pytanie, jak to co? Mieszanka wybuchowa/ W żyłę brałem w kiblu. Chcesz?

- Nie, dzięki, ja i Jackie - odpowiedział Slash, przytulając do siebie butelkę Jacka Daniel'sa. - Jesteśmy szczęśliwi bez wspomagaczy.

- Chuj prawda. Nikt nie jest szczęśliwy bez wspomagaczy.

- No tu to się jednak kolego mylisz, my jesteśmy bardzo, bardzo szczęśliwi! - mówił czarny, całując butelkę.- No chyba,  że masz hel, to nie odmówię - dodał, szczerząc się jak idiota.

- Slash! Debilu! Zdradzasz mnie! Też chcę trochę hery! Zostaw coś dla mnie! - zaczął drzeć się Steve, nadal biegając za Duffem.

- Steve, kochanie! Przepraszam! Chodź tu, dostaniesz buziaka na przeprosiny! - Slash wstał i zaczął tym razem biegać za resztą. Duff z fajkami, Steven za Duffem, Slash za Stevenem. Po chwili Popcorn razem ze Slashem zrezygnowali. Doścignięcie tego dryblasa graniczyło praktycznie z cudem. Nie mówiąc już o wyrwaniu mu fajek. Usiedli zdyszani przy stole. Slash obok Izza, dla którego najwyraźniej impreza już się skończyła, Steven z Duffem zajęli miejsca po drugiej stronie.

- Ej, chłopaki, gdzie jest Deb i Axl? - zapytał lekko zmieszany Saul po chwili ciszy, które zdarzały się im bardzo rzadko. Musiał dosłownie krzyczeć, bo łomot zagłuszał każde słowo.

- Axl poszedł zapalić, a Deb poszła na dwór. Chyba... No taaak, szła dokładnie w tamtym kierunku. - Po tych słowach Izzy gwałtownie wytrzeźwiał.

- Jak to kurwa wyszła?! Jak, kurwa jak, jak, jak, jak, jak, jak?! - Steven wydawał się kompletnie nie pamiętać chwili, gdy jego siostra po prostu odeszła od stolika i nie wróciła.  

- No tak... Smithi dali jej drinka... I zaprosili do siebie... Ale przecież tam nie szla. 

- Drinka? Co? No, pięknie..

- Stary, co jest ?! - odezwał się wyraźnie zainteresowany obecną sytuacją Duff.

- Dzisiaj sprzedałem Perry'emu tabletki. No wiesz... Wiesz, na co - mruknął niewyraźnie Izzy. 

Steven wstał gwałtownie i najwyraźniej próbował się opanować.

- Co ty do cholery pierdolisz? Tabletki? Przecież widziałem, że ona tego drinka piła! No, piła kurwa! - wybuchnął.

- Nie, nie pila - odezwał się Duff spokojnie. - Tu masz tę szklankę. Slash ją opróżnił. A ty co? Masz syndrom tatuśka czy co?

Steven zgromił go wzrokiem i już chciał coś powiedzieć, gdy do dyskusji włączył się Slash:

- Stary, spokojnie, nic jej nie będzie. Wiesz dobrze, że masz cholernie silną siostrę, ma mocną głowę, nie da się cwelom. Uspokój się. - Tymi słowami Slash doprowadził do rozluźnienia atmosfery. Nie chciał myśleć, że wypił coś w czym pływała tabletka gwałtu. Duff patrzył na niego z jednoznaczną miną, a Mulat czuł jak kurczy się sam w sobie. Kurwa, ale przypał! 

- Tak... Nic jej nie będzie. Na pewno. Ona... Da sobie radę. Jestem pewien - mruczał pod nosem Adler bardziej do siebie niż do chłopaków. Zaczął głęboko i gwałtownie oddychać.

- Stwierdzam, że czas wrócić do domu. Steven nie może być w takim stanie. Młoda głupia nie jest, dotrze sama, da sobie radę. Zarządzam powrót! - zawyrokował Duff, uderzając pięścią w stół.

Wszyscy wstali, w tym Slash asekurował Izzy'ego. Wszyscy chwiejąc się i ledwo łapiąc równowagę, wyszli z baru i ruszyli w stronę Hellhouse. Po niecałych dwóch krokach można było zobaczyć jak Duff robi zajebiste pierdut na ziemię. Chłopaki i tak, zamiast pomóc, zaczęli się tylko śmiać. A biedna żyrafa musiała pomóc sobie sama i po ośmiu nieudanych próbach powstania w końcu dopiął swego i znów ruszyli w stronę domu.